Zmarł Wiesław Maciszewski

10 lipca 2023 roku zmarł dłu­go­letni pra­cow­nik naszego insty­tutu – dr Wie­sław Maci­szew­ski.

Uro­dził się 27 marca 1937 roku w War­sza­wie. Od bar­dzo wcze­snych lat życia był zain­te­re­so­wany elek­tro­niką. W 1955 roku ukoń­czył Tech­ni­kum Łącz­no­ści i roz­po­czął pracę zawo­dową w Prze­my­sło­wym Insty­tu­cie Tele­ko­mu­ni­ka­cji. Stu­dia inży­nier­skie i magi­ster­skie odbył na Wydziale Elek­tro­niki Poli­tech­niki War­szaw­skiej, ukoń­czył je ze spe­cjal­no­ścią radio­tech­niki w roku 1969 z wyni­kiem bar­dzo dobrym. W mię­dzy­cza­sie pra­co­wał w Biu­rze Urzą­dzeń Tech­niki Jądro­wej, następ­nie z Zakła­dach Doświad­czal­nych „Uni­pan” i „Eureka” na sta­no­wi­sku kon­struk­tora.

W latach 1970-1980 pra­co­wał w Zespole Fizyki Jądro­wej Woj­sko­wej Aka­de­mii Tech­nicz­nej (póź­niej­szy Insty­tut Fizyki Pla­zmy i Lase­ro­wej Mikro­syn­tezy) na sta­no­wi­sku adiunkta-kie­row­nika pra­cowni. Zaj­mo­wał się zagad­nie­niami pomia­rów elek­trycz­nych dla potrzeb fizyki wiel­kich obcią­żeń dyna­micz­nych. Mię­dzy innymi pro­wa­dził, przy współ­pracy z IBJ, prace zwią­zane z budową impul­so­wego akce­le­ra­tora elek­tro­nów „Nike”, prze­zna­czo­nego do dyna­micz­nej radio­gra­fii pro­ce­sów w ośrod­kach obcią­ża­nych uda­rowo.

W roku 1976 uzy­skał sto­pień naukowy Dok­tora Nauk Tech­nicz­nych nadany przez radę Wydziału Che­mii i Fizyki Tech­nicz­nej Woj­sko­wej Aka­de­mii Tech­nicz­nej. Tytuł jego roz­prawy dok­tor­skiej to:

„Ana­liza nano­se­kun­do­wego układu eks­pan­sji czasu do badań w zakre­sie spek­tro­sko­pii cza­so­wej w pomia­rach para­me­trów kine­ma­tycz­nych”.

W roku 1980 pod­jął pracę w Zakła­dzie Fizyki i Tech­niki Akce­le­ra­to­rów (Zakład XXV) w Insty­tu­cie Badań Jądro­wych. Pra­co­wał na sta­no­wi­sku adiunkta i peł­nił funk­cję kie­row­nika pra­cowni ukła­dów mode­lo­wych akce­le­ra­to­rów. Pro­wa­dził m.in. prace zwią­zane z budową akce­le­ra­tora tera­peu­tycz­nego LIMEX 4 MeV, któ­rego pro­to­typ został prze­ka­zany do eks­plo­ata­cji kli­nicz­nej w Cen­trum Onko­lo­gii w War­sza­wie.

W roku 1987 prze­niósł się na kilka lat do insty­tutu ICHTJ w celu pozna­nia z bli­ska pro­ble­mów zasto­so­wań akce­le­ra­to­rów w tech­no­lo­giach obróbki mate­ria­łów i żyw­no­ści. Wią­zało się to z insta­la­cją i roz­ruchem opra­co­wa­nego w IPJ akce­le­ra­tora Pilot1 w Sta­cji Radia­cyj­nej we Wło­chach. Był tez odpo­wie­dzialny za roz­ruch i wpro­wa­dze­nie do eks­plo­ata­cji akce­le­ra­tora pro­ce­so­wego dużej mocy („Elek­tro­nika” 10 MeV/10 kW) w Doświad­czal­nej Sta­cji Radia­cyj­nego Utr­wa­la­nia Pło­dów Rol­nych IChTJ. Po okre­sie roz­ru­chu i opty­ma­li­za­cji para­me­trów akce­le­ra­tora, gdy praca w sta­cji nabrała cha­rak­teru czy­sto eks­plo­ata­cyj­nego, nie był już nią bar­dzo zain­te­re­so­wany. Wró­cił do IPJ i brał udział w nowych opra­co­wa­niach i roz­wią­za­niach akce­le­ra­to­rów dla róż­nych zasto­so­wań aż do roku 2002.

Był pra­cow­ni­kiem o dużej wie­dzy i wiel­kim doświad­cze­niu, chęt­nie dzie­lił się tą wie­dzą z młod­szymi pra­cow­ni­kami. Wie­sław anga­żo­wał się spo­łecz­nie, bar­dzo wcze­śnie wstą­pił do NSZZ Soli­dar­ność Insty­tutu Badań Jądro­wych. Był bar­dzo towa­rzy­ski, można było z nim inte­re­su­jąco poroz­ma­wiać wła­ści­wie na każdy temat. Miał dużo zain­te­re­so­wań, zarówno poli­tyczno-histo­rycz­nych jak i kul­tu­ral­nych. Chęt­nie roz­ma­wiał z przy­ja­ciółmi o kon­cer­tach w Fil­har­mo­nii, o sztu­kach teatral­nych i prze­czy­ta­nych książ­kach. Co roku orga­ni­zo­wa­li­śmy w zakła­dzie spo­tka­nie Wiel­ka­nocne i Bożo­na­ro­dze­niowe. Tę tra­dy­cję kon­ty­nu­owa­li­śmy rów­nież, gdy Wie­sław, jak wielu innych kole­gów prze­szedł na eme­ry­turę. Podob­nie jak nasz wie­lo­letni kie­row­nik zakładu prof. Sta­szek Kuliń­ski, ostatni raz na pry­wat­nym spo­tka­niu Bożo­na­ro­dze­nio­wym był w 2019 roku i jak zwy­kle z zain­te­re­so­wa­niem dopy­ty­wał pra­cu­ją­cych kole­gów o nowe wyda­rze­nia w Zakła­dzie.

Lubił spo­ty­kać się z nami pry­wat­nie, wie­lo­krot­nie orga­ni­zo­wał zimą wypady do Pusz­czy Kam­pi­noskiej na bie­gówki.

Wie­sła­wie, zawsze będziemy doce­niać Twoje zaan­ga­żo­wa­nie i pro­fe­sjo­na­lizm w pracy oraz cie­pło wspo­mi­nać Twoje poczu­cie humoru i życz­li­wość dla nas.

Anna Wysocka-Rabin

w imie­niu kole­ża­nek i kole­gów

z Zakładu Fizyki i Tech­niki Akce­le­ra­cji Czą­stek w NCBJ